Kurucusu ve Genel Yayın Direktörü olduğu Agos gazetesi önünde, 2007 yılında uğradığı suikast sonucu hayatını kaybeden Hrant Dink online olarak düzenlenen aktiflikle anıldı. Anmada Hrant Dink’in hayatı, gelen tehditler ve suikast süreci anlatıldı.
Agos gazetesi önünde yalnızca ailesinin katıldığı sembolik anma da canlı yayınlandı. Anmada “Hepimiz Hrant’ız hepimiz Ermeniyiz”, “Hrant için adalet için”, “Faşizme inat kardeşimsin Hrant” sloganları atıldı.
Rakel Dink konuşmasına, “Sevgili dostlar, 14 yıldır buradayız. Bugün pandemi kurallarıyla, acıları ve bilinmezlikleriyle buradayız. Biliyorum ki, yürekleri burada çarpanlar çok çoktur” diyerek şöyle devam etti:
“Burası unutturulmak istenen mevzuların hatırlandığı, hatırlatıldığı bir yer oldu. Burası acılarda kardeş olmayı öğrendiğimiz yer, acıları paylaşma, yüzleşme, yüzleştirme yeri oldu. Adalet ve doğruluk arayanların, isteyenlerin bir ortaya geldiği yer oldu. Bu alan devletin işlediği, göz yumduğu, duyarsızca, zalimce yanıtsız, sonuçsuz bırakılan cinayetlerin, davaların lisana getirildiği yer oldu.
‘SİZ HİÇ YORULMADINIZ MI?’
Bir kılıç artığı torunu olarak, yüzyıldır yaşadığımız acıları inkar etmek, yalanlamak yetmedi bir de “sözde soykırım” diyerek, palavralarına tüy diktiler. Birilerini acıtıyor muyuz, incitiyor muyuz diye hiç düşündünüz mü? Ermeniye sonu gelmeyen düşmanlığınız, hakaretleriniz, aşağılamalarınız, kininiz, öfkeniz nitekim artık yoruyor. Siz hiç yorulmadınız mı? Yazık. Susmak, pişkinlik utanç verici. Rab yardımcımız olsun.
“Gördüğü insan kardeşini sevmeyen, görmediği Allahı seviyorum diyen yalancıdır.” diyor İlah Kelamı. Tekrarlanmaması için, sorumluluk, hassaslık, adalet ve doğrulukla pişmanlık gerekiyor. İtiraf, özür ve tövbe gerekiyor.
‘ACIMIZI LİSANA GETİRMEKTEN UTANIR OLDUK’
Sevgili dostlar, o kadar çok biriken acılar, katliamlar, cinayetler, yaslar, davalar var ki, acımızı lisana getirmekten utanır olduk. Vatandaşıyla meseleleri bitmeyen bir devletimiz var maalesef… Halbuki öldürmekten, düşmanlıktan, savaştan kim ne kazanmıştır, mevtin, yasın, acıların, kıtlığın, bereketsizliklerin çoğalmasından öbür?
Barış iyilik, sevgi, iyilik, rahmetle sevinç varken; neden kötülük, neden düşmanlık, neden zulüm, neden savaşlar? Bunlar Tanrı’ya da düşmanlıktır. Pak eller bu türlü mi olur? Bu virüs hangi sabunla temizlenir. İnsan onuru bu türlü mi korunur? Devletler, idareler bu türlü mi onurlu olur?
’14 YILDA BİR CİNAYET DAVASINI ÇÖZEMEDİLER’
Eşimin davası 14 yıldır devam ediyor. Bu 14 yılda bir cinayet davasını çözemediler! Çözemediler, zira niyet çözmek değil. Nasıl kapatırız diye çabalıyorlar lakin her yere o kadar bulaşmış ki bir türlü paketleyemiyorlar. Şu kadar yıldır tesirli bir soruşturma yürütememek öteki nasıl izah edilebilir? Şu kadar yıldır tehdit edenlerin, gaye gösterenlerin bir defa bile sorgulanmamış olmaları, öteki nasıl açıklanabilir? Yakında davada tekrar bir karar çıkarıp bitti demeye çalışacaklar. Bittiğinden eminseniz neden avukatlarımızın taleplerini reddediyorsunuz? Neden tehdit edenleri, amaç gösterenleri ve azmettirenleri soruşturmuyorsunuz?
‘HRANT’I FETÖ ÖLDÜRDÜ DEMEK ‘BEN YAPMADIM ELİM YAPTI’ DEMEKTİR’
14 yıldır bu ülkede kaç ittifaklar kuruldu, bozuldu. Ona nazaran bizim dava da renk değiştirdi durdu. İnsan düşünmeden edemiyor: sanki bu kere hangi ittifaktaki kimlere dokunuyor?
Basitçe söyleyelim, Hrant’ı FETÖ öldürdü demek, “ben yapmadım elim yaptı” demektir. Hrant’ı Erkenekon öldürmüş demek, “ben yapmadım ayağım yaptı” demektir. Yıllarca dilinle bağıra bağıra, ayağınla yürüyerek buraya geldin. Ve silahı iki elinle tutup tetiği çektin. Çutağımı öldürdün. Sen ayağın, sen elin, sen lisanın değilsen nesin? 14 yıldır misyonunu layığıyla yaptığını kanıtlamaya çalışan onca inkarcının, sanıkların ve şahitlerin ardında bir garip devlet imajı var. Katil olmadığını kanıtlamak için adeta aptal olduğunu kanıtlamaya çalışan bir devlet… Bırakın hangi duvar, hangi bina yıkılırsa yıkılsın. Bu halk bundan iyisini inşa edecektir. İnşa edemeyecekse aslında harabedir.”
Karar