NEW ORLEANS – Yargıç, Johnny Traweek’e sarhoş bir kavgada bir tencereyle vurduğu için yedi ay hapis yattığını söyledi ve sonraki gece yarısına kadar Orleans Parish hapishanesinden serbest bırakılabileceğini söyledi.
Bay Traweek hapishanedeki eksikliklerini vermeye başladı – bir battaniye, iki turuncu sweatshirt, ramen, soda. Ardından son yasal günü olan 2 Mayıs 2018’in son bölümlerinde parmaklıklar arkasında bekledi.
Gece yarısı geldi, gece yarısı gitti. Sabah 4 civarında, kişisel mahkûmları sabah kahvaltısı için çağırdığında, Bay Traweek gözleri açık bir şekilde yatıyordu. Louisiana Kamu Güvenliği ve Düzeltme Departmanı evrak işlemleri zamanında işlemediği için uykuz geceler de dahil olmak üzere bu rutini 19 gün daha tekrarlayacaktı.
Şimdi 70 yaşında olan Bay Traweek, “Bu çok kötü bir duygu” dedi. “Her gün kalkıyorum ve dışarı çıkacağımı düşünüyorum. Ve olmuyor. Herhangi bir masraf için orada olmamasını gerektirmesi ve yine de orada oturmam gerekiyor.
Bay Traweek’in durumu ne alışılmışın dışında ne de çıkardığın en kötüydü: Louisiana’da herhangi bir ayda bir kabaca 200 mahkûm kanuni tahliyelerinin aşılması tutuluyor, bu da her yıl serbest bırakılan 12.000 ila 16.000 mahkûmun 2.000 ila 2.500’üne tekabül ediyor. Tutuklular için avukatların elde ettiği dahili durum düzeltmelerine göre 2019’da ortalama ek süre yaklaşık 44 gündü ve yakın zamana kadar bakanlığın kamu yardım hattı aileleri beklemenin 90 güne kadar çıkabileceği konusunda uyardı.
Diğer birçok eyalet ve şehirde, geçici olarak tahliye için işaretlenen mahpuslar ve şartlı tahliyeler genellikle günler içinde değil, saatler içinde işleme konur, ancak bu süreler görevi, özellikle de yetkililerin kayıtlı cinsel organlarını denetlemeleri serbest olması için gerekli düzenlemeleri yapması gerekiyor. Ancak Louisiana’da “aşma gözaltı” olarak sorun bilgisi endemiktir ve genellikle açıklama yapılmadan, ceza dilemeden veya tazminat ödenmeden meydana gelir – çoğu yıl içinde sakinlerinin daha yüksek bir yüzdesinin hapsedildiği bir eyalette gözden kaçan bir kriz.
Uygulama da israftır. Departman tahminlerine göre, Louisiana vergi mükelleflerine yılda yaklaşık 2,8 milyon dolar mal oluyor.
Aşırı tutuklular adına iki toplu dava açan New Orleans’ta yaşayan bir avukat olan William B. Most, “Devlet, hapishanelerini nasıl yönettikleri konusunda özgürlük veya vergi mükelleflerinin parasını bir hedef haline getirmedi” dedi.
“Müşterilerimiz için bu son derece korkunç bir deneyim çünkü neden tuttuklarını, ne zaman serbest kalacaklarını veya nasıl serbest kalacaklarını bilmiyorlar” diye ekledi. “Bütün gemilerinin parmaklıklarının arkasında olmamaları gerekir.”
Aralık 2020’de Adalet Bakanlığı, hükümranlık mahkûmlarının, özellikle de bizzat serbest bırakmaya kararlı olmalarına rağmen demir parmaklıklarının ardında kalan Bay Traweek gibilerin serbest bırakmalarını belirlemek için kullandıklarına ilişkin bir soruşturma başlatıldı. Durum hakkında bilgileri olan kişilere göre soruşturmanın, tutuklu insanların “haklarını, sahip olmalarını veya dokunulmazlıklarını” garanti eden bir federal yasanın yaygın şekilde yaygınlaştırılmasının bulması bekleniyor.
Devlet yetkilileri soruşturmasında işbirliği yapıyor, bu nedenle bir anlaşmaya varılması mümkün. Müfettişlerle konuşan kişilere göre, böyle bir anlaşma muhtemelen hizmet süresini hesaplamak için kullanılan yollardan elden çalıştırmanı gerektirecek ve eyaletin CAJUN olarak bilinen eski düzeltme bilgisayarı sistemini değiştirmeni zorunlu kılacak. (Hata mesajı, parmaklıklar arkasındaki bir tavşanın pikselli açılış penceresidir.)
Mahkum hakları grupları, federal olarak zorunlu kılınan görevliler, memnuniyetle karşılansa da, Louisiana’nın zorlu ceza adalet sistemini yok etmek temel sorunu ortadan kaldırmak için çok az şey isteyeceğini söylüyor: bir mahkumun hüznünden diğer herkesinkinden daha az değerli bir genel bakış bir inanç.
Eyaleti suçlara gözaltı ve mahkumlara kötü muamele nedeniyle dava eden New Orleans’ta kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Promise of Justice Initiative’den Jamila Johnson, “Kötülük ve beceriksizlik arasında bir boşlukta harcamak” dedi.
Louisiana ceza infaz dairesinden bir sözcü, aşırı gözaltı hususlarını tartışmayı ve hatta işletimi nasıl yapmaya çalıştığına dair temel bilgileri reddetmeyi ve devam eden davayı amaçlamayı düşünen mahkûmların belirli iddialarına cevap vermeyi reddetme.
Ancak teşkilatı 14 yıldır yönetilen James M. Le Blanc, Ocak ayında alınan bir ifadede, hükümet en az 2012’den beri “acil tahliyelerle ilgili bir sorunu” kabul etti. son yıllarda, on yıl önce ortalama 70 günden fazla bir süre önce ve uzun süre tahliyelerden bölge hapishanesi görevlilerinin de sorumlu olduğunu iddia etti.
“Olmamız gereken yerde değiliz” diye ekledi.
Sorun, komşu Mississippi de dahil olmak üzere diğer eyaletlerde ve federal Cezaevleri Bürosunda ara sıra ortaya çıkıyor. New York City’nin geride kaldığı günlerde yerel hapishanelerde serbest bırakılması gerekenlerin sonuna kadar saatler veya birkaç gün sonra sürülen binlerce mevcut ve eski mahkûma 300 milyon doları tıslamayı kabul etti. Ancak bu bekleme süreleri, Louisiana’daki mahkumların katlandığı süreyi karşılaştırmaya kadar kısa sürüyor.
Devlet rutin olarak 20 hapishane cezalarına çarptırılan (ve ciddi fiziksel veya zihinsel rahatsızlıkları olan) mahkumları, başka yerlerdeki eyalet hükümetlerinin yerine olan yerel cemaatlerdeki hükümetler tarafından yönetilen hapishanelere veya hapishanelere gönderir. Bu, mahalle cezaevlerinin yalnızca geleneksel hapishaneler olarak değil, aynı zamanda devlet hapishane sisteminin resmi olarak belirlenen uzantıları olarak da hizmet verdiği anlamında gelir.
Bu, birbirine dolanmış iletişim ve yargı hatlarına sahip, karmakarışık ve ağır gözlem bir sistemdir ve tahliye tarihlerini geride bırakan mahkûmların çoğu, işlevsiz devlet ve bölge bürokrasileri arasındaki uçuruma düşmüştür.
Saldırıyla ilgili bir suçtan üç yıl yattıktan sonra bir yargıç, Brian Humphrey’i 16 Nisan 2019’da kuzeybatı Louisiana’daki Bossier Parish’teki hapishaneden serbest bıraktı. O gece ayrılmaya hazırlandı. Bunun yerine, zayıfladı.
Avukat devletlerinin karşı açtığı 2021 toplu davasında elde edilen kayıtlara göre, düzeltme görevlisi belirsiz kalan evrak düzenlemeleri işlemeye başlaması için 10 gün bekleniyor. Mahalle şerifi, yasal olarak yapılması gereken Bay Humphrey’i serbest bırakma yerine, onu, 13 Mayıs 2019’da serbest bırakılana kadar Shreveport’un dışında devlet tarafından yürütülen bir kampına nakletti.
Bu, çıkış sınırı 27 gün sonraydı.
Louisiana, muhafazakar en kalabalık hapishanenin birine sahiptir, ancak bölge şerifleri, yeni suç işlemeler yapısının yüksek bildiklerine inandıkları hücrelerin serbest bırakılması konusunda genellikle hırsıdır. Hatta bazı, yerel yerleşimde barındırılan mahkûmları ücretsiz emek olarak korumaya değer görüyor.
Ekim 2017’de, Shreveport’un da dahil olduğu Caddo Parish’ten Şerif Steve Prator, gazetecilere verdiği demeçte, eyaletteki son ceza adaleti çabalarının bölge hükümetleri için kötü olduğundan şüphelendiklerini söyledi. Sadece “kötü” eski mahkumlar arasında daha yüksek suç oranlarına yol açmayacak, aynı zamanda mevcutları “iyi olanlar” tarafından barındıracak ücretsiz iş gücünden de mahrum bırakacaktır.
Şerif Prator, “Her gün araba yıkamak, arabalarımızın yağını değiştirmek, mutfakta yemek biriktirmek ve para biriktirdiğimiz tüm bunları yapmak için bazı iyi satıcılar piyasaya sürüyorlar” dedi.
Bir mahkûmu kapıyı dışarı çıkarmak için çok az Teşvik var, özellikle de hesabı devlet savunmasa: Devlet mahkûmları için geri ödeme cemaati oranlarında önemli bir gelir elde etmek ve bir avuç cemaat tesisi, gözaltında göçmenleri hevesle kabul etti. daha da yüksek federal geri ödeme miktarları sunan sınır.
İyi niyetli düzeltme görevlileri bile, bir mahkumun serbest bırakılmasına izin vermeden önce, eyaletin karmaşık ceza kanunları ve süre hesaplama kuralları anda gezinmek zorundadır.
Geçen birkaç yılda, cezalandırma cezaları için açıklamalar değişti ve kayıt tutma ciğerli hale geldi. Bu belgeler yıllara yayılabilir ve birkaç tesis kapsayabilir, bu da hizmet verilen sürenin kesin bir şekilde büyümesini zorlaştırır – bu genellikle tüketicilerin sebeplerindendir.
Orleans Parish’teki kamu savunucularının ofisinde denetleyici bir avukat olan Sarah O’Brien, daha proaktif bir yaklaşım benimsemeye çalıştı. Eyalet çapında, tipik olarak daha uzun cezaları olan ve süre hesaplamalarındaki hatalar nedeniyle otomatik olarak serbest bırakmaya sahip olmaya mahkumların mahkeme kayıtlarını inceliyor.
Telefonunda sürekli bir fotoğrafa bakın. Bir araya getirdiği, yazdığı bir kopya kağıdı, ilgili tüm eyalet yasalarını ve bunların geçiş tarihlerini listeler. Tam bir grafik kartı zarfı kaplar.
Ayrıca mahkeme ve düzeltme görevlileri ile açıklamaları geliştiriyor. Son anlar, 2005’teki Katrina Kasırgası’ndan sonra selde kaybolduğuna inanılan bir çocuğun gözaltı kaydının izini sürdükten sonra bir mahkumun tahliye süresinin bir yıl bir aldı.
Bayan O’Brien, evraklara erişim olan bir arka ofis çalışanı buldu ve kadın, “Kayıtlar varsa, onları aldım!”
yüzükler bulundu ve adam serbest kaldı.
Avukatlar ve mahkumlar, çoğu zaman bunun terinin doğru olduğunu söylüyor. Sistemdeki yetkililer, bazen bir yargıcın davranışlarını kendilerine göre yorumladıkları için, tahliyeyi sadece bir hevesle erteleyebilirler.
New Orleans’tan bir mahkûm, La Homer, La Homer, La.’daki devlet hapishanesindeki bir ifadeler, duruşma hakimi tarafından imzalanan belgede bir elinde fark etmesi nedeniyle, üç yıllık savunma anlaşmasının muhafazası 18 aydan eski fazla hapishane yattı. listelenmesi yanlıştı – bunun için serbest bırakmayla hiçbir ilgisi olmamasıydı.
Cinsel bir suçtan hapsedildiği için isminin açıklanmaması ile konuşan 40’lı yaşlarının sonunda bir adam olan tutuklu, devlet yetkililerine mektup üstüne mektup yazdı. Birkaç ay sonra, bir atılım olduğunu varsaydığı şeyleri idare eder. Serbest bırakmanı hapishane hapishanesi, kayıp bir belgeyi mahkemeden geri alabilirse, onu hapishaneden çıkaracağına söz verdi.
Bunu yapmak haftalar sürdü. Teslim olduğunda, davasının sonunda gerçekleşmesi için aylarca bekleniyor.
Artan öfkesinin saldırganlığa dönüşeceğinden korkan arkadaş olduğu mahkûmlardan uzaklaştı ve kendini bir hademe olarak gönderdi, hücre gövdesini süpürdü ve çöp topladı. Sadece haftalık Mukaddes Kitap çalışma seanslarında meşgul olmayacaktı.
“Nasıl bir şey olduğunu nasıl tarif edebilir?” dedi. “Sanki sen bir hiçsin. Yazabilirsin. Bu kişiyle veya o kişiyle görüşme talep edebilir. Ama onların insafına kalmışsın – neden? – çünkü rahatsız edilmemek istemiyorlar.